Ziemia, planeta ludzi
Antoine de Saint-Exupéry zebrał w tym dziele swoje wspomnienia, przygody, refleksje z czasów kiedy pracował jako pilot samolotu pocztowego w Afryce i w Ameryce Południowej.
Zawarł swoje przemyślenia na temat ludzkiego życia jako zjawiska. Ludzie są w centrum jego uwagi – miłość, przyjaźń, nienawiść. Wszystkie przejawy ludzkiego istnienia były w centrum jego zainteresowania. Można chyba powiedzieć, że Ziemia, planeta ludzi była czymś w rodzaju mini traktatu, filozoficznego eseju. Oś fabularną książki stanowią klika opowieści, które w istocie są wyjątkami z doświadczenia własnego i swoich kolegów jako lotników.
Czytając to dzieło mamy przed oczami plastyczne obrazy rozgwieżdżonego nieba nad afrykańską pustynią, kiedy człowiek czuje, że świat to on, kiedy każdy jego oddech jest w stanie poruszyć gwiezdne konstelacje, a jednocześnie towarzyszy temu świadomość własnej małości, obrazy i wspomnienia z dzieciństwa oraz postaci ukochanych osób. Są tu pokazane uczucia pełni szczęścia przy niedostatku dóbr, ale w otoczeniu najlepszych kolegów.
Czysta przyjemność. Polecam.